حبیب اله یونسی در گفت‌وگو یی اظهار کرد: برای دفن اصولی زباله باید لندفیل مهندسی و ملاحظات زیست محیطی درنظرگرفته شود تا شیرابه به آب های زیرزمینی با خاک های زیرین نفوذ نکند. پس از انتخاب محل دفن مناسب توسط متخصصان، باید آسترگذاری خوبی انجام شود که معمولا این کار با خاک رس فشرده به دلیل نفوذپذیری بسیار کم آب و شیرابه در آن صورت می‌گیرد.
وی افزود: در مرحله بعد لوله گذاری و غشا صورت می‌گیرد؛ در این مرحله شیرابه‌ای که در اثر فعل و انفعالات شیمیایی و فیزیکی، بیوشیمیایی در محل دفن ایجاد می‌شود به صورت اصولی جمع آوری شده و برای تصفیه به استخر جمع آوری هدایت می‌شود تا در آنجا فرآیند تصفیه را طی کند.
یونسی در ادامه گفت: در محل دفن باید شیشه، پلاستیک، آهن جداسازی شده و مواد غذایی یا مواد تجزیه پذیر زیستی با سایزهای 5 سانتی متر خرد و دفن شود.
استاد دانشگاه تربیت مدرس افزود: برای جلوگیری از انتشار دو گاز عمده لندفیل متان و دی اکسید کربن که در اثر فعل و انفعالات شیمیایی مراحل تجزیه بیوشیمیایی اتفاق می‌افتد، باید از یک کاور و یا پوشش مناسب استفاده شود تا بتوان پس از طی مراحل دفن، گاز لندفیل را جمع آوری و برای تولید الکتریسته از آن بهره گرفت.
یونسی یادآور شد: خاک پوشش لندفیل باید دارای کاور مناسب باشد تا هنگام بارندگی شیرابه به آن نفوذ نکند. زمانی که لندفیل بسته شد می توان از آن به عنوان پارکینگ، پارک بازی، پیست ایسکی یا فضای سبز استفاده کرد.
به گزارش ایسنا، اگرچه دفن زباله در زمین قرن هاست که توسط بشر صورت می‌گیرد، اما تا چند دهه پیش تصور می شد که شیرابه تولید شده از زباله در کف محل های دفن پس از نفوذ به لایه‌های طبیعی زمین توسط خاک و جریان آب زیرزمینی کاملا تصفیه شده و خطری برای آلودگی منابع آب زیرزمینی ندارد، اما از دهه پنجاه میلادی به بعد تحقیقات به عمل آمده نشان داد که محل های دفن زباله ( لندفیل‌ها) به دلیل تراوش شیرابه حاوی المان‌های شیمیایی مضر، باعث آلودگی منابع آب زیرزمینی می‌شود که پاکسازی آنها بسیار پرهزینه و دشوار است.
در اغلب زمین های دفن، شیرابه از تجزیه مواد زائد درون آب و یا از منابع خارجی مانند آب های سطحی، آب باران و آب های زیرزمینی که وارد مواد زائد می‌شوند تولید می‌شود. ترکیب شیرابه بستگی به مدت زمان دفن و ترکیب مواد زائد و هم چنین زمان نمونه برداری دارد.