تابناک گیلان: شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که با افرادی برخورد کرده باشید که قصد کوچ کردن به تهران را دارند و دراصطلاح عامیانه برای پول درآوردن به تهران می روند و یا عده ای را دیده باشید که برای دسترسی به یک بیمارستان خوب به آنجا می روند،اما آیا تا بحال در مورد کوچ فرهنگی چیزی شنیده اید؟
دراین یادداشت به مقوله کوچ فرهنگی و اینکه چه عواملی باعث رفتن هنرمندان از شهرستان می شود، را مورد بحث وبررسی قرار می دهیم درابتدا باید اشاره کرد رشد وتوسعه ناموزون مدرنیزاسیون درساحت جغرافیایی خویش وتمرکز یافتن دستاوردهای تمدن جدید، در مرکزیت ایران ده تدریج ،تهران را جامعه برتر تبدیل کرده است.
درواقع تهرانی بودن به عنوان مدرن وامروزی بودن خود را نشان داد و معمولا ضعف در بنیه اقتصادی وفرهنگی شهرستانها نیز باعث رفتن جوانان از دیارشان وتهران نشین شدن آنها شده است
درواقع ما با یک مشکل عمده مواجه و آن اینست که افرادی که از شهرستان به تهران می روند سعی می کنند خود را تهرانی نشان بدهند یعنی هم در نوع صحبت کردن وهم در نوع پوشش خود تغییراتی می دهند،که اولین مشکل فرهنگی خود را در اینجا نشان می دهد یعنی دیگر اصالت داشتن بعنوان یک ارزش فرهنگی رسمیت ندارد.
به عبارتی خود باختگی تهاجم فرهنگی تنها در ارتباط با ملیتهای دیگر ودر مقیاس جهانی تعریف نمی شود،بلکه در درون مرزهای یک کشور و در میان قومیتها و فرهنگهای محلی با تهران دیده می شود؛در واقع همراه کوچ افراد به تهران معمولا فرهنگ آن افراد نیز تحت تاثیر برتری فرهنگ تهران ،کوچ می کنند اما بحث اشاره شده در بالا مربوط به کوچهای غیرمستقیم فرهنگی وهنری است یعنی ممکن است فردی جهت کارگری به تهران برود که متعاقب آن ممکن است فرهنگ محلی خود را در برابر فرهنگ تهران از دست بدهد.
اما یکسری کوچهای فرهنگی داریم که مستقیما افراد هنرمند شهرستان به تهران کوچ می کنند و دیگر بر نمی گردند که این خود مبحثی جدا و بسیار قابل بحث است که در ادامه به آن اشاره می شود اما نیاز به بحث بیشتر از جانب کارشناسان و توجه بیشتر از جانب مسئولان می باشد.
متاسفانه در شهرستان سنقر وحتی استان کرمانشاه،امکانات و سالن سینما و تئاتر بسیار کم است و به طور معمول دلیل مهاجرت بعضی از شهرستانیها به پایتخت اینست که آنها به هنر علاقمندند و در شهرستان امکان رشد در زمینه هنر کمتر است اگر تاکنون نداشتن دسترسی به امکانات وسیع پزشکی و نداشتن مراکز علمی معتبر ونیز نبود فرصتهای شغلی علت مهاجرت جوانان شهرستان بود ازین به بعد باید کمبود امکانات فرهنگی وهنری را نیز باید اضافه کرد.
مسئولان شهرستان نباید گلایه داشته باشند که نیروهای جوان و کارآمد شهرستان،دیار سنقر را ترک می کنند و راهی پایتخت می شوند،زیرا برخی از امکانات را از جوانها دریغ کرده اند در واقع یکی از علت مهاجرت جوانها،منع گسترش برنامه های فرهنگی وهنری و نیز نداشتن امکانات فرهنگی وهنری است واین مسائل این باور را تقویت کرده است که تمامی امکانات در تهران متمرکز است.
اما بحث دیگر مربوط به خروج مستقیم هنرمندان است یعنی کسانی که اهل تئاتر یا موسیقی هستند،هر چند اداره ارشاد اسلامی شهرستان با چنگ و دندان قصد دارد ازین جوانها مراقبت کند و آنها در شهرستان نگه دارد،اما همانطور که گفته شد زرق وبرق تهران گاهی اکثر جوانان شهرستانی را به سوی خود می کشاند.
در بین این همه جوان ،تعداد کمی از آنها به امور فرهنگی وهنری علاقه دارند که همانطور که گفته شد مسئولان اداره ارشاد اسلامی شهرستان تمام زحمات خود را برای جذب و نگهداری ازین جوانان انجام می دهند اما داشتن سالن تئاتر بیشتر ومجتمع های فرهنگی هنری،عزم و اراده ملی و توجه ویژه نماینده و فرماندار شهرمان را می طلبد.
یکی از راهها برای توجه به هنرمندان شهرستانها و بها دادن به آنها بحث تمرکز زدایی هنر از پایتخت وانتقال آن به استانها وشهرستانهای دیگر است که این امر باعث می شود هنرمندان شهرستان درگیر این جشنواره ها شوند وکمتر دست به مهاجرت بزنند؛هر چند در سالهای اخیربعضی از جشنواره ها به صورت ادواری در نقاط مختلف کشور برگزار می شود ولی این برنامه ها جوابگوی نیاز جوانان مستعد شهرستانی نیست.
شاید پربیراه نباشد که بگوییم:فرهنگ سازی در عرصه هنر واینکه فرهنگ وهنر را باید همگانی کرد،از خلق آثار هنری بسیار مهمتر است هزینه کردن در جهت همگانی شدن هنر وانتقال هر چه بیشتر فعالیتهای فرهنگی وهنری وایجاد دبیرخانه ها به مرکزیت استانها باعث می شود استعدادهای جوان در استانها وشهرستانها بمانند و به تهران کوچ نکنند.
همانطور که اشاره شد کوچ فرهنگی مستقیم وغیر مستقیم جوانان زنگ خطری برای همه دست اندرکاران،خصوصا مسئولان شهرستان می باشد،که باید به داد کمبود امکانات فرهنگی وهنری سنقر برسند؛تا بتوانیم جوانان علاقمند به هنر را در شهرستان نگه داشت جوانانی که مملو از استعداد هستند،جوانانی که کوهی از انگیزه واراده هستند،که با وجود کمبود امکانت همواره خود را در عرصه های فرهنگی نشان داده اند ومی توان نام افراد بزرگی را بر شمرد که ازین شهر بزرگ رفته اند اما همچنان بزرگ مانده اند و نیز میتوان نام افرادی را بیان کرد که با وجود کمبود امکانات جهت پیشرفت فرهنگ وهنر شهرستان مانده اند وهمواره محل رجوع جوانان هستند و به احترامشان ازجا برمی خیزیم،کلاه تعظیم از سر برمیداریم و به آنهامی گوییم خسته نباشید.