به گزارش تابناک به نقل از فارس، با روی کار آمدن دولت دکتر روحانی و روی دور افتادن موتور دولت در سال 93 وزیر اقتصادی اصفهانی بارأی چشمگیر از خانه ملت برگ اعتماد گرفت، اگرچه به دلایلی واهی و غیر مستدل، بعدها علی طیب نیا اولین وزیر کارت زرد گرفته از مجلس شد، ولی آمدن چنین وزیری پس از شمس‌الدین حسینی و مصیبت‌های اقتصادی زمان وی، بارقه‌ای از امید را در دل صنعتگران زجرکشیده اصفهانی روشن کرد، امیدهایی که اگرچه هنوز به‌روزهای موفقیت چشمگیر نرسیده ولی مبین عزم تیم اقتصادی دولت در حل مشکلات تلنبار شده اقتصاد اصفهان به‌عنوان قطب اصلی صنعت کشور پس از جدایی استان البرز از تهران است.
چشم امید به حضور دردآشنایان صنعت اصفهان در دولت
اینک پس از سال‌ها که در دولت احمدی‌نژاد نشانی از وزرا و معاونان و دولتمردان اصفهانی یا آشنا با مشکلات اصفهان نبود، اکنون پس از 9 سال در تیم اقتصادی و اجرایی دولت افرادی مشغول هستند که لااقل با مشکلات اصفهان از نزدیک آشنا بوده و درد صنعت و تجارت و سرمایه‌گذاری در اصفهان را به‌خوبی حس می‌کنند، به‌جز طیب نیا (وزیر اقتصاد)، معاون اول رئیس‌جمهور، اسحاق جهانگیری نیز باسابقه استانداری اصفهان می‌تواند مهره‌ای امیدآفرین برای اهالی اقتصاد و صنعت اصفهان باشد.
شاید این یک‌ساله زمان مناسب و کافی برای ارزیابی عملکرد اقتصادی دولت نباشد ولی همین سرکشی‌های گاه‌وبیگاه و توجه به مشکلات اصفهان روی میزهای پایتخت و طرح مسئله این مشکلات، نشان می‌دهد که دولت فعلی فرسنگ‌ها برای رفع موانع موجود ازنظر عملکردی با تنگ‌نظری‌ها و جفاهایی که در سال‌های قبل بر سر صنعت اصفهان رفت فاصله دارد.
گونه کبود صنعتگران اصفهانی منتظر نوازش نسیم تدبیر و امید
پایتخت فرهنگ و صنعت و هنر کشور در ماه‌های اخیر به دولت جدید چشم امید دوخته تا شاید عطر تدبیر و امید شامه هنر صنعت‌کاران اصفهان را بنوازد، اگرچه 8 سال نسیم مهرورزی دولت احمدی‌نژاد نیز نتوانست گونه کبود اهالی صنعت نصف جهان را نوازش کند و اگرچه سال‌ها با اعزام کاروان‌های مختلف هیئت دولت، ژست‌های مختلفی برای درمان مشکلات دامنه‌دار صنعتگران اصفهانی گرفته شد ولی این اقدامات نه‌تنها مرهم شکاف‌های عمیق دیرینه این زخم اقتصاد و دود صنعت خورده‌ها نشد، بلکه جز درمان‌های مسکنی درروند بهبود مشکلات اقتصادی و صنعتی اصفهان بزرگ نیز تأثیر چندانی نداشت.
از اصفهان بزرگ سخن به میان آمد، از قطب فولاد جهان، از مرکز صنایع‌دستی ایران از اَبَر استانی با بیش از 8500 واحد بزرگ و متوسط صنعتی و از مهد بسیاری از صنایع تخصصی ایران‌زمین و مهد بزرگ‌ترین صنایع فولادی و زیرساختی کشور، با این توصیف عمق اهمیت تسریع در امور اقتصادی و حل مشکلات صنعتگران اصفهانی بیشتر آشکار خواهد شد.
نمک برخورداری بر زخم مشکلات اصفهان/ تجار سرشناس اصفهانی ورشکسته و ممنوع‌الخروج شدند
در دولت احمدی‌نژاد ستادهای تسهیل امور بانکی یا رفع‌ورجوع وام‌ها و کارگروه‌ها و سفرهای مقطعی زیادی برای حل مشکلات صنعتگران اصفهانی شکل گرفت ولی تنگ‌نظری‌های موجود و اصفهان ستیزی برخی عناصر موجود در بدنه دولت قبل و تقویت حس برخورداری اصفهان در دولت احمدی‌نژاد همواره نمک بر زخم دیرینه صنعتگران اصفهانی پاشید.
تا جایی که در 5 سال گذشته با رکورد بی‌سابقه تعطیلی مراکز کارگاهی و کارخانه جات تولیدی در اصفهان مواجه شدیم و اگرچه صدور مجوزها و آمار اداره کل صنعت و معدن نشان از افزایش تأسیس و صدور مجوزهای تولیدی و صنعتی داشت ولی به‌واقع بسیاری از این مجوزها تنها برای گرفتن تسهیلات و نه به معنای کلمه کمک به تولید و صنعت، گرفته‌شده بود.
متأسفانه در این ایام شاهد ورشکستگی برخی تجار خوش‌نام اصفهانی و یا ممنوع‌الخروج شدن صنعتگران اصفهانی به علت بدهی بانکی شدیم که هرکدامشان برندی در بخشی از صنعت کشور و یا استوانه‌ای برای اعتبار اقتصاد این مرزوبوم هستند.
نسخه مرد ضد تورم برای اقتصاد اصفهان چیست؟/ شبنم امید بر برگ‌های اقتصاد نصف جهان
حالا باید نظاره‌گر باشیم که مرد ضد تورم (طیب نیا) چه نسخه‌ای برای حل مشکلات دامنه‌دار صنعت و تجارت و سرمایه‌گذاری اصفهان پیچیده و اگر شروع فعالیت او مفید و امیدبخش بوده، ادامه و فرجام این شاهنامه معضلات اقتصادی با چه شاه‌بیتی ختم به خیر خواهد شد.
در سال اخیر وضعیت صدور پروانه‌های بهره‌برداری صنعتی استان اصفهان برابر با آمار اداره صنعت و معدن و تجارت رشد خوبی داشته و در دو سال اخیر هرساله با 20 تا 50 درصد رشد شاهد صدور بین صد تا 200 پروانه بهره‌برداری جدید و بیش از 400 پروانه تأسیس واحد صنعتی و نیز ایجاد سالانه نزدیک به ده هزار فرصت شغلی صنعتی جدید با سرمایه‌گذاری بین 200 میلیون‌تا 2 میلیارد ریال برای هر واحد صنعتی به بهره‌برداری رسیده جدید هستیم.
در سال 93 در بخش فلزات و کانی‌ها شاهد رشد تأسیس واحدهای صنعتی و افزایش تولید بوده‌ایم، همچنین صنایع کفش و چرم و بازیافت نیز در سال 93 با استقبال و افزایش چشمگیر تأسیس واحدهای جدید همراه بوده است.
صنایع کانی غیرفلزی، پلاستیک و لاستیک، مواد غذایی و آشامیدنی و ساخت ماشین‌آلات و تجهیزات نیز در رتبه‌های بعدی افزایش تولید و توسعه شغلی در استان اصفهان قرار داشته است.
رفع موانع 14 شهرک صنعتی جدید در اطراف اصفهان برای بیرون کشیدن صنایع آلاینده و مزاحم شهری و توسعه شهرک‌های جدید در اطراف خمینی‌شهر و نجف‌آباد، منظریه، مبارکه، سگزی، اشتر جان، سروش بادران، مورچه خورت، محمودآباد و نیز توسعه شهرک بزرگ صنعتی اصفهان واقع در کیلومتر 48 جاده اصفهان- علویجه و ساماندهی شهرک صنعتی امیرکبیر در غرب اصفهان از عمده فعالیت‌های مفید برای شهرک‌های صنعتی و صنایع کوچک و متوسط استان بوده است.
بازآفرینی صنایع‌دستی اصفهان به‌عنوان پایه صنایع بزرگ و نماد فرهنگ اصفهان از دیگر خدمات مهم صنعتی تولیدی انجام‌شده در سال اخیر در اصفهان بوده که در قالب 16 رشته آموزشی با همکاری سازمان‌های مختلف میراث فرهنگی و صنعت و معدن بیش از یک‌صد کارگاه صنایع‌دستی بازآفرینی شده و حدود 200 نفر کارآموز صنایع‌دستی در این مدت در کارگاه‌های کاربردی، تربیت و روانه بازار کار شدند.
مردم اصفهان اشتغال و تولید می‌خواهند نه دود صنعت را
آلودگی هوا و مشکلات زیست‌محیطی صنعت اصفهان یکی از معضلات مهم موجود در بخش صنعت استان است که هم عموم مردم و هم جامعه صنعتگران را دچار ناراحتی و نگرانی کرده است، صنعتگران می‌گویند، دولت و شهرداری مناطق صنعتی جدید بسازند، ما از حاشیه و داخل شهرها کوچ می‌کنیم، ولی عدم وجود زیرساخت‌های لازم و به طول انجامیدن ساخت شهرک‌های کارگاهی جدید مثل شهرک طلا و جواهر یا شهرک صنایع چاپ اصفهان سبب وجود بسیاری از صنایع آلاینده و مزاحم شهری د ر بدنه بافت حیاتی کلان‌شهر اصفهان شده است که این صنایع خرد در کنار ده‌ها اَبَر صنعتی که در فاصله غیرمجاز از شهر واقع‌شده‌اند و عدم آینده‌نگری و وجود آمایش صحیح سرزمینی توسط مدیران کلان قبلی استان سبب آن است، موجب دوچندان شدن مشکلات صنعتگران و شهروندان اصفهانی و فرورفتن دود صنعت در چشم مردم به‌جای سود تجارت در جیب آن‌ها شده است.
خط مقدم صنعت کشور منتظر زیر آتش مشکلات
آنچه این روزها هنوز گریبان گیر صنعتگر اصفهانی است را می‌توان به دودسته مشکلات خرد و کلان و یا مشکلات زیرساختی کشور و مشکلات مختص به اصفهان دسته‌بندی کرد.
عدم توجه به خصوصی‌سازی و کمک به تولیدکنندگان بخش خصوصی، امروزه بخش خصوصی اصفهان را همچون بخش خصوصی سایر شهرهای کشور با نارضایتی همراه کرده که در اصفهان به دلیل تنوع صنعت این نگرانی بیشتر به چشم می‌آید، صنعتگران بخش خصوصی از عدم تسهیل در وام‌های بانکی و دریافت سودهای کلان بانکی گلایه‌مند هستند.
مالیات‌های سنگین و عدم بخشودگی این مالیات‌ها به تولیدکنندگان مفید به حال اقتصاد کشور نیز دیگر گلایه صنعتگران بخش خصوصی است.
عدم وجود نقدینگی در دست صنعتگران و نیز استهلاک دستگاه‌ها و به‌روز نبودن خطوط تولید براثر تحریم و منع ورود قطعات جدید نیز دیگر مشکل صنعتگران اصفهانی است که بر میزان تولید و خرید مواد اولیه ایشان تأثیر گذاشته است.
صنعتگر و تولیدکننده اصفهانی امروز از نگاه نابرابر و برخوردار محور به اصفهان می‌نالد و می‌پرسد: چرا ما باید بیشترین مالیات و درآمد را برای کشور و دولت تولید کنیم ولی کمترین میزان بودجه به استانمان وارد شود؟
تولیدکننده‌ها به دلالی کشیده شدند
رشد دلالی و ورود کالاهای ارزان‌قیمت و بی‌کیفیت نیز گلایه دیگر صنعتگران اصفهانی است، چراکه حریم تولیدشان شکسته و توان رقابت در برابر واردات بی‌رویه کالاهای چینی و هندی را ندارند.
وجود مافیای اقتصادی و فساد تجاری و شرکت‌های شبه‌دولتی به نام بخش خصوصی و رخنه دولتی برای تصدی صندلی‌های بخش خصوصی و سو استفاده از پارلمان بخش خصوصی اقتصاد برای اهداف سیاسی نیز دیگر نگرانی اهالی صنعت و تجارت اصفهان را تشکیل می‌دهد.
همه این‌ها در کنار نوسانات قیمت ارز برای ورود مواد اولیه و عدم اختصاص امکانات و تسهیلات تجاری و گمرکی‌ها و کاغذبازی‌های سنگین و بی‌قاعده، دماری از روزگار تولیدکننده اصفهانی درآورده که سبب شده عطای تولید را به لقایش ببخشد و ادعا کند که بستن کارخانه و شرکت و عدم تولید سودش از کارکرده و مشغول بودن بیشتر است!
سودهای بی‌قاعده بانکی به سپرده‌گذاران کمر تولید اصفهان را شکسته و این‌ها همه در کنار فرار سرمایه‌ها از اصفهان و عدم تأمین امنیت سرمایه‌گذاری در تولید و تجارت اصفهان به دلیل بوروکراسی سنگین و تنگ‌نظری‌های حاکم در اصفهان سبب شده که کم‌کم اصفهانی‌ها احساس کنند که تنها این صنعت برای آن‌ها دود و بیماری به ارمغان آورده تا اشتغال و سربلندی!
اصفهان 30 سال در حسرت ایجاد صنایع بزرگ و جدید ملی
در پایان نگاه خسته و فرتوت صنعتگر اصفهانی خیره به افق‌های بلند تدبیر و امید می‌پرسد: آیا زمان آن نرسیده است که یک صنعت بزرگ و اشتغال آفرین ملی و یک طرح بزرگ صنعتی ملی در اصفهان راه‌اندازی شود نظیر فولاد مبارکه و ذوب‌آهن و پلی اکلیل که البته اکثراً تأسیسشان مربوط به قبل از پیروزی انقلاب است و آیا حق این استان زحمتکش و مقاوم و محوری و پایتخت صنعت کشور نیست که پروژه‌های ملی بزرگ صنعتی جدید و پاک داشته باشد و چرا باید عمده طرح‌های مهم صنعتی کشور به اسم برخورداری اصفهان روانه استان‌هایی نظیر مرکزی و آذربایجان و خراسان شود و اصفهان در 30 سال اخیر سهمی از احداث صنایع ملی بزرگ نداشته باشد؟
امید است با واکاوی این مشکلات و فهم دقیقی که در چنته سفرهای اهالی دولت به اصفهان وجود دارد و کوله‌بار تجربه وزیر اقتصاد اصفهانی دولت در 5/2 سال باقی بتواند گره از مشکلات باقی‌مانده صنعتی و تجاری پایتخت صنعت و هنر صنعت ایران باز کند.