هميشه روزها و شرايط سخت، نقاط عطف تاريخ شده اند. آن جايي که به خاطر فشار سختي ها و شرايط کسي باور نمي کند، خستگي هاي روزمره را آرامش شبانگاهي در انتظار است و سياهي شب قطعا به سپيدي آفتاب پيوند مي خورد، بي شک تاريخ ساخته مي شود. آن جايي که در «ليلة المبيت» حضرت علي(ع) به جاي پيامبر(ص) در بستر او مي آرمد تا رسول ا... به سلامت از مکه خارج شود، آن جايي که در «شعب ابي طالب» تازه مسلمان ها به همراه پيامبر اکرم (ص) 3 سال را در محاصره اقتصادي به سربردند؛ يا آن جايي که تعدادي اندک همراه با حسين بن علي(ع) مناسک حج را به دستور امام خود ناتمام مي گذارند و راهي نينوا مي شوند و... نمونه هايي است از روزها و شرايطي سخت که انسان مردد مي ماند بين اطاعت از دستوري که به ظاهر اجراي آن انجام نشدني است و با سنجش عقلِ معاش، بايد تصميم مخالف آن بگيري اما وقتي روزها و سال ها مي گذرد، آشکار مي شود که پيروزي در اجراي آن تصميم سخت و ناشدني پنهان بود و آن ها که پاي سختي ها مانده اند، هم تاريخ را ساخته اند هم نقطه عطفي شده اند براي آن که جلوي کژروي ها را بگيرند. تاريخ پر است از اين روزها و شرايط سخت. لازم هم نيست خيلي به عقب بازگرديم. همين تاريخ معاصر خود ما مي تواند بهترين نمونه از پايبند بودن مردم به دستورات رهبرشان باشد.
مثلا وقتي در 19 بهمن 1357 جمعي از همافران ارتش پهلوي نزد امام رفتند و آن صحنه تاريخي را خلق کردند، مگر مي دانستند که قرار است 3 روز ديگر انقلاب پيروز شود؟ براي ما که 36 سال بعد داريم مطالعه مي کنيم، شبيه يک داستان شيرين است که روند انقلاب را شدت بخشيد اما براي آن ها که جزو نخبه ترين نظاميان ارتش پهلوي بودند، تصميم آن روز سخت بود تاجايي که حتي هيچ کس عکس روي جلد روزنامه ها از بيعت با امام را باور نمي کرد تازماني که شهيد مفتح آن را تاييد کرد. يا روز 21 بهمن 57، وقتي امام خميني در رابطه با حکومت نظامي اعلام شده از طرف فرماندار نظامي تهران، آن را ملغي اعلام کردند، پذيرش اين اعلاميه امام به همين راحتي نبود و برخي خواستند نظر امام را عوض کنند. حرف امام امت اما در مقابل اين اعتراض ها قاطع بود و اصرار داشتند که مردم حکومت نظامي را بشکنند.
آن هم در شرايطي که «رژيم در تدارک يک کودتاي نظامي بود و سپهبد رحيمي، فرماندار نظامي تهران، طي دستورالعملي به يگان هاي تابعه خود، از آن ها خواسته بود تا بي درنگ کليه رهبران نهضت را دستگير و با هواپيما به يکي از جزاير منتقل کنند و ...»(1) اما از آنجايي که ايستادگي در سختي ها و گذشتن از عافيت ها تاريخ را مي سازد، در روزي که به روايت آمار 126 تن به شهادت رسيدند مردم مقابل تانک هاي رژيم پهلوي، آن هم با دست هاي خالي، ايستادند چون امام شان گفته بود؛ چون ديده بودند تحقق وعده الهي را که اگر حق را در سخت ترين شرايط حمايت کني، خدا هم قدم هايت را مستحکم مي کند و به ياري ات مي آيد: «... إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرکُم وَيُثَبِّت أَقدامَکُم» (سوره محمد/آيه 7) انقلاب ما از اين تصميم ها و ايستادگي ها کم ندارد، آن جايي که امام فرمود: «تا فردا سوسنگرد بايد آزاد شود» يا «حصر آبادان بايد شکسته شود» آن هايي که در ميدان نبرد بودند مي دانند که اجراي اين دستور چقدر سخت بود و حتي ناشدني به نظر مي رسيد اما آزادي سوسنگرد و به خصوص شکستن حصر آبادان، تاريخ جنگ را عوض کرد و بعثي هايي که تا آن روز در جايگاه پيروزي بودند را به نقطه هزيمت کشاند.
تا دل مان بخواهد از اين مثال ها و ايستادگي ها مي توان ذکر کرد اما مهم تر از ذکر اين مثال ها، تجسم بخشيدن به آن هاست. آن هم در شرايط امروز که شايد سخت ترين فشارها و تهديدها پس از انقلاب اسلامي و جنگ تحميلي بر مردم و انقلاب اسلامي مردم، وارد مي شود. يک راه اين است که هرچه دشمن مي گويد، کنار بياييم مثل آن هايي که پيامبر(ص) را تنها گذاشتند، يا آن هايي که شب عاشورا در تاريکي شب، از نينوا خارج شدند ياآن هايي که در ساباط مدائن حسن بن علي(ع) را تنها گذاشتند يا... . يک راه ديگر اما اين است که در سخت ترين شرايط ما هم تاريخ ساز شويم مانند همه آن هايي که در سخت ترين شرايط وسط ميدان ماندند و با نثار جان خود انقلاب را ساختند و به سرانجام رساندند و حالا به ما سپرده اند. مردمي که ديروز به خيابان ها آمده بودند همه شان هم مشکلات اقتصادي را درک کرده ومي کنند و هم اگر سرصحبت با آن ها بازکنيم، از يک سري از فشارها و رفتارها ناراضي اند اما مي دانند که شرايط امروز و ايستادگي مقابل زياده خواهي هاي غرب، به خصوص در جريان مذاکرات هسته اي، به مثابه بيدار ماندن در شب قدر است و ماندن شان پاي استقلال کشور، سرنوشت انقلاب را رقم مي زند. به همين خاطر در سخت ترين شرايط اقتصادي و فشارهاي سياسي به کشور پس از انقلاب اسلامي، مردم نشان دادند که پاي هزينه استقلال، امنيت و عزت خود ايستاده اند. چه اين که همه مي دانيم: «هرکس به وقت ياري رهبرش در خواب باشد؛ زير لگد دشمن بيدار مي شود.»
