اکبر ظریفی
میزان رای ملت است (امام خمینی)
بسیاری از ما بارها این سخن را شنیده ایم و شاید هم به آن اندیشیده ایم، و آنچه را که دریافته ایم یا با خواست گوینده هماهنگ بوده و یا نبوده، به هر روی، به دریافتی دست یافته ایم! چیزی که می توانیم بگوییم همه از این سخن دریافته اند،"ارزش داشتن رای ملت"است. بگذاریدجوری دیگرنگاه کنیم، این "میزان" که نام برده شده چه باری به دوش دارد؟ چه چیزهایی را باید در دو کفه داشته و آن را بسنجد؟ آن دست کم دوچیز، چیست؟
باری، وقتی که "رای ملت""میزان" گرفته می شود، از این روی است که می تواند در جایی که دو راهی و چندراهی است و یا اینکه،در ریختی چندگونه قرار می گیرند، راه کار برون رفت باشد، و این درخور بودن، ارزش دوچندان داشتن در برابر دیگر"متغیرها"را نشان می دهد.چه چیزهایی می تواند همراه با "رای مردم" دیده شود که در سخت ترین و ارزشمندترین زمان ها، باید گردن به پایان بخش کردن رای مردم بگذارند؟ آنچه که ویژه است این است که، برپایه این "راه کار" هر چه برای مردم دارای ارزشی سازنده و جانبخش است، باید از راه اندیشه های مردمی برای رسیدن به آن گذر نماید! آنهم "بیشترینه مردم"، در این ریخت است که آنها می توانند به جمع بندی ای برسند که بر پایه این جمع بندی برای فردای خودشان راه و برنامه را برگزینند، و باز در این صورت است که هر چه که برایشان پیش آید، خودکرده بوده و نمی توانند از دیگر متغیرها بستانکار باشند. پس این میزانی که گفته شده کارگزاران را کمک می کند که برای گرفتن کمک های همه جانبه بر روی نیرو و توانایی مردم ویژه نگاه داشته باشند، این میزان همان بن مایه پایه ای گذاشتن بار پیشبرد جامعه بر روی دوش خود مردم است...
اینکه از بیشترینه مردم کمک خواسته می شود که راه های پیشروی جامعه و کارگزاران را نمایان کنند، ازاین روست که خرابی های پیش آینده را جلوگیری نمایند! اگر بیشترینه مردم سخن نگویند و یا سخنشان "میزان"نباشد، آنگاه قدرتمندان توانایی کج کردن راه های راست و راست نشان دادن راه های کج را خواهند داشت وداشته های بایسته در این راه را نیز در پیش خود به گستردگی دارند، و "قدرتمندانی اگر خود بر پایه "میزان رای ملت است"برگزیده نشوند چه پافشاری ای توانند روی نگهداشتن این "حق"خواهندداشت"؟
اگر میزان رای ملت نباشد "اندک نگر"ان سوار بر سمند قدرت، خود بر جای پدر برای همه بر نشسته و برای فرزندان داروی را که خود شفابخش می دادند، به تاخت برای آماده کردن می کوشند، اینکه آیا داروی ویژه را دیده و شناخته باشند، و آیا برای شناسایی از درمان کنندگان کمکی خواسته و دریافته اند؟ پاسخی روشن دارد، خیر، نیازی به "دیگران"نیست، خود به کام خود رفتارمی کنند، دیگران بنا به هرچیزی،"درچگونگی"و"ریخت"سبک سنگین کردن نیستند، و شاید که به نادرستی بگرایند و به همین سخن است که ما نباید بگذاریم به آسیب نزدیک شوند،! این سخن از سوی کسانی گفته می شود که در نبود نگاه"بیشترینه مردم به جای آنان نشسته و داروی درمان آماده می کنند.
بسیاری از ما بارها این سخن را شنیده ایم و شاید هم به آن اندیشیده ایم، و آنچه را که دریافته ایم یا با خواست گوینده هماهنگ بوده و یا نبوده، به هر روی، به دریافتی دست یافته ایم! چیزی که می توانیم بگوییم همه از این سخن دریافته اند،"ارزش داشتن رای ملت"است. بگذاریدجوری دیگرنگاه کنیم، این "میزان" که نام برده شده چه باری به دوش دارد؟ چه چیزهایی را باید در دو کفه داشته و آن را بسنجد؟ آن دست کم دوچیز، چیست؟
باری، وقتی که "رای ملت""میزان" گرفته می شود، از این روی است که می تواند در جایی که دو راهی و چندراهی است و یا اینکه،در ریختی چندگونه قرار می گیرند، راه کار برون رفت باشد، و این درخور بودن، ارزش دوچندان داشتن در برابر دیگر"متغیرها"را نشان می دهد.چه چیزهایی می تواند همراه با "رای مردم" دیده شود که در سخت ترین و ارزشمندترین زمان ها، باید گردن به پایان بخش کردن رای مردم بگذارند؟ آنچه که ویژه است این است که، برپایه این "راه کار" هر چه برای مردم دارای ارزشی سازنده و جانبخش است، باید از راه اندیشه های مردمی برای رسیدن به آن گذر نماید! آنهم "بیشترینه مردم"، در این ریخت است که آنها می توانند به جمع بندی ای برسند که بر پایه این جمع بندی برای فردای خودشان راه و برنامه را برگزینند، و باز در این صورت است که هر چه که برایشان پیش آید، خودکرده بوده و نمی توانند از دیگر متغیرها بستانکار باشند. پس این میزانی که گفته شده کارگزاران را کمک می کند که برای گرفتن کمک های همه جانبه بر روی نیرو و توانایی مردم ویژه نگاه داشته باشند، این میزان همان بن مایه پایه ای گذاشتن بار پیشبرد جامعه بر روی دوش خود مردم است...
اینکه از بیشترینه مردم کمک خواسته می شود که راه های پیشروی جامعه و کارگزاران را نمایان کنند، ازاین روست که خرابی های پیش آینده را جلوگیری نمایند! اگر بیشترینه مردم سخن نگویند و یا سخنشان "میزان"نباشد، آنگاه قدرتمندان توانایی کج کردن راه های راست و راست نشان دادن راه های کج را خواهند داشت وداشته های بایسته در این راه را نیز در پیش خود به گستردگی دارند، و "قدرتمندانی اگر خود بر پایه "میزان رای ملت است"برگزیده نشوند چه پافشاری ای توانند روی نگهداشتن این "حق"خواهندداشت"؟
اگر میزان رای ملت نباشد "اندک نگر"ان سوار بر سمند قدرت، خود بر جای پدر برای همه بر نشسته و برای فرزندان داروی را که خود شفابخش می دادند، به تاخت برای آماده کردن می کوشند، اینکه آیا داروی ویژه را دیده و شناخته باشند، و آیا برای شناسایی از درمان کنندگان کمکی خواسته و دریافته اند؟ پاسخی روشن دارد، خیر، نیازی به "دیگران"نیست، خود به کام خود رفتارمی کنند، دیگران بنا به هرچیزی،"درچگونگی"و"ریخت"سبک سنگین کردن نیستند، و شاید که به نادرستی بگرایند و به همین سخن است که ما نباید بگذاریم به آسیب نزدیک شوند،! این سخن از سوی کسانی گفته می شود که در نبود نگاه"بیشترینه مردم به جای آنان نشسته و داروی درمان آماده می کنند.
