به گزارش
تابناک اصفهان، گویی برخی نمیخواهند از اختلافاندازی درباره موضوع آب دست بردارند به گونهای که برخی رسانههای استان مجاور هر روز موضوع جدیدی را علم و آن را به اختلاف دو استان درباره زاینده رود نسبت میدهند.
در تازهترین موضوع برخی رسانهها موضوع اینکه «بام ایران به راستی کجاست» را به موضوع اختلاف دو استان درباره زاینده رود نسبت دادند!!
نویسنده این گزارش با طرح این عنوان که بام ایران به راستی کجاست این مبحث را مطرح میسازد که چرا نام سمیرم به عنوان بام ایران مطرح شده و همه میدانند که بام ایران در استان آنها قرار دارد.
اما در این ارتباط اگر از این مطلب که تنها یک مدیرکل هواشناسی در این ارتباط اظهار نظر کرده است بگذریم کارشناس مذکور در پایان به طرز عجیبی مسئله بام ایران را با موضوع آب ارتباط داده است.
وی با بیان اینکه ریشه برخی از مشکلات استان چهارمحال و بختیاری با استان همجوار در عدم نگاه تخصصی، کارشناسی و علمی به مسائل است به مشکل آب بین این دو استان اشاره کرد و گفت: مسئله بام ایران مطرح شدن سمیرم هم نشات گرفته از عدم کار کارشناسی و تخصصی است.
حال چرا یک کارشناس هواشناسی باید درباره موضوع کاملا تخصصی آب اظهار نظر کند مشخص نیست.
در واقع همه میدانند که بیش از 90 درصد زایندهرود در استان اصفهان و مطابق قانون بیش از 90 درصد حقآبه این رودخانه نیز متعلق به اصفهان است و هیچ دلیلی سادهتر، گویاتر و شفافتر از این مطلب برای روشن شدن حقیقتی نادیده گرفته شده درباره خشکی زاینده رود وجود ندارد.
بخشی از این سوال که چه چیز موجب عدم دستیابی کشاورزان اصفهانی به حقآبه شفاف قانونی خود شده است شاید به سخنان رئیس جمهور دولت قبل برمیگردد که خیلی راحت در سفر خود به این استان با مشاهده پیرزنی با کاسهای بدون آب در دست گفت: زاینده رود متعلق به استانی است که از آن سرچشمه میگیرد و بدین ترتیب خیلی راحت قرنها جریان طبیعی یک رودخانه را نادیده گرفته و طومار دانشمندان بزرگی همچون شیخ بهایی برای تقسیم آب به زیر پا افکنده شد تا استانهایی که تا پیش از این مشکلی نداشتند امروز این گونه درگیر مسئلهای شوند که راه حلی بدیهی دارد.
بر همین اساس کارشناسان متخصص، مسئله خشکی زایندهرود را بیش از شرایط جوی مربوط به دیدگاههای سیاسی و عدم مدیریت صحیح حوضه زایندهرود میدانند چراکه کمبود بارندگی در سرشاخههای رودخانه مربوط به دوران معاصر نیست و در طول 100 سال گذشته بارها رخ داده است اما هیچگاه زایندهرود به شکل کامل خشک نشده است.
از سویی در شرایطی که گاه در کوچهخیابانهای روستاهای استان مجاور - که روزهایی نه چندان دور متعلق به استان اصفهان و به ده کوچک معروف بود – سیل جاری است، خشکی زاینده رود در اصفهان به واقع جای تعجب دارد.
در همین روزهای اخیر بارش همین میزان باران هرچند اندک موجب شد که مسئولان برای جلوگیری از شکستن سد مجبور به بازکردن دریجههای بیشتری از آن شوند.
علی بصیری در این زمینه میگوید: براساس آمار طی یکسال نرمال بارندگی باید ۸۰۰ میلیون مترمکعب آب وارد سد زایندهرود شود.
وی انتقال آب و جلوگیری از برداشتهای غیرمجاز را دو راهکار اساسی برای جبران کمآبی در استان اصفهان دانست و افزود: با پمپاژهای غیرمجاز بیش از ظرفیت از رودخانه برداشت شده حتی در زمانهای کمآبی که این برداشتها باید در استانهای اصفهان و چهارمحال ممنوع شود.
مقرر شده بود که ابتدا از طریق لوله بهشتآباد ۸۰۰ میلیون مترمکعب آب برای اصفهان تامین شود که از ۵۸۲ میلیون هم اکنون به ۱۵۲ میلیون مترمکعب رسیده که اجرای طرح تونل هفت تا هشت سال طول میکشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان در پاسخ به اینکه چه اقدامات اساسی برای مقابله با تنش آبی استان اصفهان، باید اجرایی شود، گفت: میزان برداشتهای غیرمجاز در بالادست و چاههای حریمی باید نصف شود، زیرا آبهای برداشتی به رودخانه بازنمیگردد و بیش از ظرفیت زایندهرود است.
بدین ترتیب در حالی که منزل اغلب مسئولان استان مجاور در اصفهان قرار دارد و این شهر هر روز شاهد مهاجرت مردم استان چهارمحال به اصفهان و کسب روزی آنها در این شهر هستیم، این اختلافاندازیهای مداوم در شرایطی که همه در صدد رفع مشکلات حوضه زایندهرود هستند، توسط برخی رسانهها و مسئولان جای تعجب دارد.