ملی پوش البرزی شنای کشور معتقد است عدم برنامه ریزی و توجه جدی به این ورزش پرمدال موجب فاصله گرفتن ایران از سطح اول شنای دنیا شده است و هر روز هم این شکاف شکل وسیع تری به خود می گیرد.
از شنا به‌عنوان یکی از ورزش‌های پایه و البته پرمدال یاد می‌شود. بسیاری از کشورهای دنیا با سرمایه‌گذاری بر روی این ورزش و کسب مدال‌های رنگارنگ در المپیک جایگاهی شایسته برای خود مهیا می‌کنند. بااین‌حال در کشورمان هنوز متولیان امر به این ضرورت که ورزشی همانند شنا می‌تواند اثربخشی پررنگی در مسابقات مهمی چون بازی‌های المپیک آسیایی و جهانی برای ایران داشته باشد نرسیده‌اند و شاید همین عدم توجه لازم است که ما را از رسیدن به مدال بازمی‌دارد.
نسل جدید شنای ایران این توقع را دارند که شرایط تمرینی و آموزشی بهتری برای آن‌ها و نسل‌های بعدی مهیا شود چراکه به این اعتقاد و نتیجه رسیده‌اند که ایرانی‌ها می‌توانند در این ورزش آبی همانند خیلی از ورزش‌های انفرادی مدال‌آور باشند.
آرشام میرزایی باتجربه حضور چندین ساله در بُعد حرفه‌ای شنا در گفتگویی ضمن پرداختن به آخرین وضعیت شنا کشور در ابعاد مختلف از برنامه‌های خود برای کسب سهمیه ورودی المپیک «ریودوژانیرو» برزیل سخن به میان آورده است که در ادامه می‌خوانید.
*از چه سالی وارد رشته ورزش شنا شدید و تاکنون چه مقام هایی را در این رشته کسب کرده اید؟
۲۰ سال سن دارم و فعالیت در شنا را از سنین کودکی آغاز کرده‌ام. در این سال‌ها هم در رده‌های سنی مختلف در مسابقات قهرمانی کشور به عناوین برتر دست‌یافته‌ام و چند سالی است در معیت تیم ملی فرصت حضور در مسابقات برون‌مرزی را نیز پیداکرده‌ام.
*مسابقات برون‌مرزی شامل مسابقات آسیایی و جهانی هم می‌شود؟
بله، در کنار حضور در چندین تورنمنت بین‌المللی در سال ۲۰۱۳ فرصت حضور در مسابقات جهانی را به دست آوردم و در سال‌های ۲۰۱۲ و۲۰۱۳ نیز به ترتیب در مسابقات آسیایی و داخل سالن آسیا حاضر شدم.
*با توجه به سن کم تان به نظر می‌رسد شناگر باتجربه‌ای شده باشید؟
شرایط شنا به‌گونه‌ای است که اوج آن در سنین پایین است و بیشتر حضور شناگران در مسابقات مهم در سن نوجوانی و جوانی رقم می‌خورد. برای من نیز این‌گونه بوده است و در این سال‌ها بارها فرصت پیداکرده‌ام تا در معیت تیم ملی در مسابقات مختلف بین‌المللی شرکت کنم.
در مسابقات بین‌المللی دبی در سال ۲۰۱۲ موفق به کسب دو مدال طلا شده‌ام و در مسابقات رده‌های سنی آسیا این فرصت را داشتم تا به فینال برسم.
*به‌عنوان یک ملی‌پوش شنا و فردی که تجربه مسابقات جهانی را دارد علت فاصله شناگران ایرانی از دیگر شناگران آسیایی و جهانی در چیست؟
فکر می‌کنم این فاصله از توجه و سرمایه‌گذاری است که به این ورزش وجود دارد. ما برخلاف خیلی از کشورهای پیشرو و مدال‌آور آن‌چنان‌که شایسته است برای این ورزش سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم و نباید هم توقع کسب مدال و رسیدن به سطح اول دنیا را داشته باشیم.
به نظرم با این شرایطی که شنا در ایران دارد هرروز این شکاف بیشتر می‌شود مگر آنکه از نو این ساختار را بسازیم و با یک برنامه بلندمدت به سمت تقویت این ورزش در کشورمان برویم و خودمان را به مدعیان این ورزش در دنیا نزدیک کنیم.
*در مورد این ساختار بیشتر توضیح دهید؟
ما در استان‌های مختلف یک استخر مناسب برای تمرین نداریم. یک شناگر در دوران خردسالی باید تمرینات خوبی داشته باشد تا از همان ابتدا بتواند حدنصاب‌های خوبی را ثبت کند اما کمتر شهر و استانی در ایران این شرایط تمرینی مناسب را دارد. یک شناگر برای تمرین باید انرژی و توان زیادی بگذارد و درنهایت هم به‌اندازه کافی تمرین نمی‌کند.
برای نمونه ما برای حضور در مسابقات کشوری یک ماه در ساعات پایانی شب در کرج تمرین می‌کردیم و نیمه‌های شب به خانه می‌رسیدیم. این شرایط هیچ‌گاه نمی‌تواند منجر به نتایج خوبی شود و باید برای حل آن یک اراده قوی به یاری شنا ایران بیاید و آن را از فضای فعلی نجات دهد.
*به سراغ مسابقات مهم پیش رو یعنی المپیک برویم، چقدر این شانس را داریم تا در المپیک نماینده داشته باشیم؟
کسب سهمیه المپیک کار سخت و دشواری است و هر شناگری توان رسیدن به آن را ندارد. برای کشورمان نیز روزهای سخت و حساسی در پیش است و باید با حضور در چندین رقابت گزینشی کسب سهمیه کنیم.
تمام شناگران ملی‌پوش ایران از جمله من و افشین عسگری که از البرز هستیم با انگیزه بالا به دنبال کسب سهمیه المپیک «ریو» هستیم و امیدوارم بتوانیم به این مهم برسیم.
در مورد شرایط خودم هم باید بگویم که این توان را دارم تا کسب سهمیه المپیک کنم و در این رویداد بزرگ حاضر باشم.
*گویا برای کسب آمادگی بیشتر اردویی در کشور پرتغال داشتید؟
بله، به دعوت فدراسیون جهانی ۵ ماه در این کشور زیر نظر مربیان مجرب آموزش و تمرین داشتیم و تجربیات گران‌بهایی برایم به همراه داشت. امیدوارم ماحصل این اردو و تجربه‌ای که از حضور در مسابقات جهانی و آسیایی داشته‌ام به یاری‌ام بیاید و در نهایت یکی از مسافران المپیک باشم.
در پایان باید گفت؛ شنای ایران می‌تواند به‌عنوان یکی از ورزش‌های پرمدال در مسابقات آسیایی و جهانی مطرح باشد به‌شرط آنکه کمی جدی‌تر به آن نگاه شود.
مدال‌های زیادی در این ورزش در المپیک آسیایی و جهانی توزیع می‌شود و این امتیاز می‌تواند محرک خوبی برای تصمیم سازان ورزش کشور باشد تا نگاهی مهربانانه‌تر به آن داشته باشند.
واقعیت آن است که شنا با این روندی که دارد و نوع نگاه‌هایی که به آن وجود دارد آینده خوبی نخواهد داشت و نیاز است برای جریان پیدا کردن خونی تازه در کالبد آن رویکردی جدید به این ورزش و نیازهای آن به وجود بیاید.
از شنا به‌عنوان یکی از ورزش‌های پایه و البته پرمدال یاد می‌شود. بسیاری از کشورهای دنیا با سرمایه‌گذاری بر روی این ورزش و کسب مدال‌های رنگارنگ در المپیک جایگاهی شایسته برای خود مهیا می‌کنند. بااین‌حال در کشورمان هنوز متولیان امر به این ضرورت که ورزشی همانند شنا می‌تواند اثربخشی پررنگی در مسابقات مهمی چون بازی‌های المپیک آسیایی و جهانی برای ایران داشته باشد نرسیده‌اند و شاید همین عدم توجه لازم است که ما را از رسیدن به مدال بازمی‌دارد.
نسل جدید شنای ایران این توقع را دارند که شرایط تمرینی و آموزشی بهتری برای آن‌ها و نسل‌های بعدی مهیا شود چراکه به این اعتقاد و نتیجه رسیده‌اند که ایرانی‌ها می‌توانند در این ورزش آبی همانند خیلی از ورزش‌های انفرادی مدال‌آور باشند.
آرشام میرزایی باتجربه حضور چندین ساله در بُعد حرفه‌ای شنا در گفتگویی ضمن پرداختن به آخرین وضعیت شنا کشور در ابعاد مختلف از برنامه‌های خود برای کسب سهمیه ورودی المپیک «ریودوژانیرو» برزیل سخن به میان آورده است که در ادامه می‌خوانید.
*از چه سالی وارد رشته ورزش شنا شدید و تاکنون چه مقام هایی را در این رشته کسب کرده اید؟
۲۰ سال سن دارم و فعالیت در شنا را از سنین کودکی آغاز کرده‌ام. در این سال‌ها هم در رده‌های سنی مختلف در مسابقات قهرمانی کشور به عناوین برتر دست‌یافته‌ام و چند سالی است در معیت تیم ملی فرصت حضور در مسابقات برون‌مرزی را نیز پیداکرده‌ام.
*مسابقات برون‌مرزی شامل مسابقات آسیایی و جهانی هم می‌شود؟
بله، در کنار حضور در چندین تورنمنت بین‌المللی در سال ۲۰۱۳ فرصت حضور در مسابقات جهانی را به دست آوردم و در سال‌های ۲۰۱۲ و۲۰۱۳ نیز به ترتیب در مسابقات آسیایی و داخل سالن آسیا حاضر شدم.
*با توجه به سن کم تان به نظر می‌رسد شناگر باتجربه‌ای شده باشید؟
شرایط شنا به‌گونه‌ای است که اوج آن در سنین پایین است و بیشتر حضور شناگران در مسابقات مهم در سن نوجوانی و جوانی رقم می‌خورد. برای من نیز این‌گونه بوده است و در این سال‌ها بارها فرصت پیداکرده‌ام تا در معیت تیم ملی در مسابقات مختلف بین‌المللی شرکت کنم.
در مسابقات بین‌المللی دبی در سال ۲۰۱۲ موفق به کسب دو مدال طلا شده‌ام و در مسابقات رده‌های سنی آسیا این فرصت را داشتم تا به فینال برسم.
*به‌عنوان یک ملی‌پوش شنا و فردی که تجربه مسابقات جهانی را دارد علت فاصله شناگران ایرانی از دیگر شناگران آسیایی و جهانی در چیست؟
فکر می‌کنم این فاصله از توجه و سرمایه‌گذاری است که به این ورزش وجود دارد. ما برخلاف خیلی از کشورهای پیشرو و مدال‌آور آن‌چنان‌که شایسته است برای این ورزش سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم و نباید هم توقع کسب مدال و رسیدن به سطح اول دنیا را داشته باشیم.
به نظرم با این شرایطی که شنا در ایران دارد هرروز این شکاف بیشتر می‌شود مگر آنکه از نو این ساختار را بسازیم و با یک برنامه بلندمدت به سمت تقویت این ورزش در کشورمان برویم و خودمان را به مدعیان این ورزش در دنیا نزدیک کنیم.
*در مورد این ساختار بیشتر توضیح دهید؟
ما در استان‌های مختلف یک استخر مناسب برای تمرین نداریم. یک شناگر در دوران خردسالی باید تمرینات خوبی داشته باشد تا از همان ابتدا بتواند حدنصاب‌های خوبی را ثبت کند اما کمتر شهر و استانی در ایران این شرایط تمرینی مناسب را دارد. یک شناگر برای تمرین باید انرژی و توان زیادی بگذارد و درنهایت هم به‌اندازه کافی تمرین نمی‌کند.
برای نمونه ما برای حضور در مسابقات کشوری یک ماه در ساعات پایانی شب در کرج تمرین می‌کردیم و نیمه‌های شب به خانه می‌رسیدیم. این شرایط هیچ‌گاه نمی‌تواند منجر به نتایج خوبی شود و باید برای حل آن یک اراده قوی به یاری شنا ایران بیاید و آن را از فضای فعلی نجات دهد.
*به سراغ مسابقات مهم پیش رو یعنی المپیک برویم، چقدر این شانس را داریم تا در المپیک نماینده داشته باشیم؟
کسب سهمیه المپیک کار سخت و دشواری است و هر شناگری توان رسیدن به آن را ندارد. برای کشورمان نیز روزهای سخت و حساسی در پیش است و باید با حضور در چندین رقابت گزینشی کسب سهمیه کنیم.
تمام شناگران ملی‌پوش ایران از جمله من و افشین عسگری که از البرز هستیم با انگیزه بالا به دنبال کسب سهمیه المپیک «ریو» هستیم و امیدوارم بتوانیم به این مهم برسیم.
در مورد شرایط خودم هم باید بگویم که این توان را دارم تا کسب سهمیه المپیک کنم و در این رویداد بزرگ حاضر باشم.
*گویا برای کسب آمادگی بیشتر اردویی در کشور پرتغال داشتید؟
بله، به دعوت فدراسیون جهانی ۵ ماه در این کشور زیر نظر مربیان مجرب آموزش و تمرین داشتیم و تجربیات گران‌بهایی برایم به همراه داشت. امیدوارم ماحصل این اردو و تجربه‌ای که از حضور در مسابقات جهانی و آسیایی داشته‌ام به یاری‌ام بیاید و در نهایت یکی از مسافران المپیک باشم.
در پایان باید گفت؛ شنای ایران می‌تواند به‌عنوان یکی از ورزش‌های پرمدال در مسابقات آسیایی و جهانی مطرح باشد به‌شرط آنکه کمی جدی‌تر به آن نگاه شود.
مدال‌های زیادی در این ورزش در المپیک آسیایی و جهانی توزیع می‌شود و این امتیاز می‌تواند محرک خوبی برای تصمیم سازان ورزش کشور باشد تا نگاهی مهربانانه‌تر به آن داشته باشند.
واقعیت آن است که شنا با این روندی که دارد و نوع نگاه‌هایی که به آن وجود دارد آینده خوبی نخواهد داشت و نیاز است برای جریان پیدا کردن خونی تازه در کالبد آن رویکردی جدید به این ورزش و نیازهای آن به وجود بیاید.
