یادداشت اختصاصی روزنامه هماخوزستان / افشار پرویزی بابادی
مورخ چهارشنبه ۱۲ مردادماه ۱۴۰۱
امر به معروفات و نهی از منکرات فریضه‌ای سفارش شده در دین مبین اسلام است که رفته رفته توجه مردم به آن‌ها کمتر شده، غبار فراموشی بر آن نشسته و گویی کسی گوشش بدهکار این اصل الهی نیست.
قوام دین به انجام این فریضه بستگی دارد، یکی از آثار امر به معروف و نهی از منکر، تحکیم قوای مؤمنان و تضعیف دشمنان است؛ چراکه با امر به معروف، خوبی‌ها و حسنات در جامعه افزایش می‌یابد که این رویای شیرین مومنان خدا جوی است.
طریقه امر به معروف بسیار مهم است و فرد ابتدا باید آن چیزی که می‌گوید را خود رعایت کند، اگر امر به معروف و نهی از منکر با توجه به شرایط آن و با روش درست انجام شود، در دیگران نیز تأثیر گذاشته و باعث می‌شود آن‌ها واجبات را انجام داده و منکر را ترک نمایند.
افراط و تفریط در اجرای این مقوله و رها کردن این فریضه موجب شده که شرایط کنونی در جامعه حکم فرما شود.
ترک دو فریضه امر به معروفات و نهی از منکرات صدمات زیادی به افراد و جامعه وارد می‌کند و ضرر‌های شخصی و اجتماعی فراوانی را به بار می‌آورد.
برخورد‌ها اگر با رعایت ادب اسلامی و تواضع و فروتنی همراه شود، وافراد نصیحت کننده، خود به آن چه می‌گویند، پایبند باشند، با نتیجة خوبی همراه خواهد شد، مشکلات اقتصادی و سیاسی که مردم جامعه درگیر آن هستند نیز زمینه غفلت از این فریضه مهم را فراهم کرده است.
با توجه به فعالیت شبکه‌های اجتماعی برای کمرنگ کردن اعتقادات مردم، احیای امربه معروف و نهی از منکر جان تازه‌ای در احیای دین خواهد بود.
