یادداشت اختصاصی روزنامه هما خوزستان
مورخ دوشنبه ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱
زبان شیرین و دیرین فارسی دارای فرهنگ غنی و پربار ادبیات بوده و بهترین سرمایه ملی و هویّت ما ایرانیان است. این امانت گرانبها میراثی است که سینه به سینه و نسل به نسل به دست ما رسیده است.
زبان فارسی که میراثبان گنجینه ای عظیم از آثار ادبی، علمی و اسلامی است امروز با مخاطراتی از جمله آشفتگی زبانی در فضای مجازی روبرو است.
برای حفظ و گسترش این گوهر پرقیمت باید از گویش های کهن که هم اکنون در بسیاری از شهرها و روستاهای گوشه و کنار ایران، زبان سخن و گفتار مردم است بهره جست، واژگان ناب و دست نخورده فارسی را برگزید و در معاشرت ها استفاده کرد.
نسل امروز کمتر سعدی و حافظ را میشناسد و فضای مجازی نیز با همه فرصت هایی که دارد مانند هر پدیده فناوری جدید مخاطراتی هم دارد و آشفتگی زبانی؛ از جمله این مخاطرات است.
صیانت و پاسداری از زبان و ادبیات فارسی یکی از دغدغه های جدی است چراکه زبان در حقیقت، چون رودخانه جوشان و خروشانی است که بستر گذشته را میپیماید و در زمان حال به ما میرسد و فرهنگ و تمدن پیشین را با خود به امروز میآورد. زبان آیینه فرهنگ هر قوم و ملتی است.
صیانت از زبان فارسی نیاز به غیرت وطنی دارد و دغدغة زنده کردن زبان پارسی، در میان روشنفکران، ایرانیان، اقوام و نژادهای ایرانی وجود دارد و باید ارتقای شاخص های کمی و کیفی برنامه های پاسداشت زبان فارسی و نظایر آن مورد توجه قرار گیرد.
فرهنگ سازی مقدم بر هر اقدامی است و باید کاری کنیم که افتخار به کلمات فارسی آنقدر قوی شود که افراد خود به خود به سمت آن بروند و از آن بهره جویند.
