شهرام گراوندی
از دست شدن علی لندی، یک پسر نوجوان 15 ساله، حاوی نکته های بدیعی است که چه بسا موجب تلنگر به صورتک های وضعیت خنثای جامعه ی درگیر امروز ایرانی باشد. جان باختن علی لندی در هفته ی دفاع مقدس، ناخودآگاه این قرابت تاریخی ذهنی را موجب می شود و ما را به یاد شهدای همسن و سال او در دوران هشت ساله ی دفاع مقدس می اندازد. نوجوانانی که به زحمت، تفنگ های ژ - 3 و دیگر ابزار و ادوات جنگی را بر دوش می کشیدند و به مصاف دشمن تا بن دندان مسلح بعثی رفته بودند و با پیکرهایی پاره پاره به آغوش مادران خود برگشتند.
ایثار و از خودگذشتگی یکی از اصول مهم اخلاقی است و تاثیر شگرفی در جامعه و بر دیدگاه تمامی انسان ها می گذارد. هشت سال دفاع مقدس گنجینه ای از ایثار و نمونه بارز از خودگذشتگی است. نوع بدیعی از خودگذشتگی که متعلق به همه ی ملت ایران است و می تواند دلیلی باشد تا همه ی اقشار و نهادها، برنامه های خود را در این حوزه های فرهنگی اجرا کنند، بنابراین برای رواج فرهنگ ایثار و ازخودگذشتگی نباید تبلیغ اسطوره های تاریخ کشور را نادیده گرفت.
اصولن پست مدرنیزم، چیزی جز بازآفرینی اساطیر و کهن الگوها نیست. در ماجرای علی لندی، اسطوره ی نزدیک به او ابراهیم نبی یا سیاوش است که تن به آتش می سپارند و رو سفید از آتش بر می گذرند.
در خصوص بازآفرینی کهن الگوها، بهترین کار برای ترویج از خودگذشتگی الگوبرداری از نمادهایی است که در باورهای عقیدتی مذهبی و یا باورهای اساطیری باستانی ما، شمولیت و فراگیری بیشتری دارند. درس از گذشتگان وآشنایی مردم با اسوه هایی مثل ائمه(ع)،شهیدان، ایثارگران و افرادی که برای امنیت و آرامش کشور ایثار و از خودگذشتگی داشتند، باید در قالب های مختلف هنری و فرهنگی و اجتماعی به تصویرکشیده شود، این راهی است که به وسیله آن می توان نسل جوان را با چنین الگو ها و نمونه هایی در زندگی آشناتر و در جهت پیشرفت و استحکام نظام اجتماعی آماده کرد.
پرداختن به جزییات زندگی و بزنگاه های تعیین کننده ای که منجر به شهادت و یا جان باختن جوانان و یا نوجوانان سال های دفاع مقدس و یا نمونه های کم تکراری مانند علی لندی شده، از هر دانشگاه و آموزشگاهی موثرتر و آموزنده تر است. این از خودگذشتگی ها، همان طور که اعتماد به نفس را بالا می برد، احساس بخشش را نیز افزایش می دهد و سایر توانمندی های فرد را نیز نمایان می کند و همچنین باعث ایجاد موفقیت در روابط اجتماعی خواهد شد.
به همین دلیل مدیران و مسوولان جامعه نیز باید از خودگذشتگی را از خودشان شروع کنند و سپس به ترویج آن بپردازند تا حس مهربانی و فداکاری و رسالت مشترک بین مردم فراگیر شود.
همچنین اگر نویسندگان و فیلمسازان و دیگر هنرمندان در آثار خود به فداکاری و از خودگذشتگی بزرگان و خاصه، جوانان و نوجوانان توجه کنند یا هنگام تولید آثار هنری یاد ایثارگران را زنده نگه دارند، می توان امیدوار بود که ایثار و از خود گذشتگی و نیز مهربانی و گذشت و اصول اخلاقی و انسانی در جامعه رواج بیشتری پیدا کند و تاثیر آثار فرهنگی بیگانگان که از نظر فرهنگی و ساختار روابط انسانی با فرهنگ ایرانی و اسلامی ما سنخیت و قرابت ندارد، کمتر شود. برای نمونه اکنون در کشور ما طراحی های وارداتی بیشتر استفاده می شود و در اغلب طراحی های روی لباس و نوشت افزارها تصویر شخصیت هایی مانند بتمن ها به چشم می خورند. حال اگر روی این محصولات تصاویری که ارزش های بومی را به تصویر می کشد، نقش ببندد و طراحی وارداتی از اولویت خارج شود، به صورت غیر مستقیم و خود به خود فرهنگ ایثار و از خودگذشتگی به فرزندان و نسل های بعد منتقل خواهد شد. برای رسیدن به این هدف، صداوسیما و همچنین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و حتا دستگاه های متولی دیگر منجمله رسانه های دیداری و شنیداری و کتوب و غیرمکتوب، باید در زمینه بومی سازی فرهنگ دست از تلاش بر ندارند و ترویج فرهنگ ایثار و دلاوری و از خودگذشتگی را در دستور کار خود قرار دهند.
