به گزارش تابناک خوزستان، کرونا هر چقدر بسیاری از مَناسک و مفاهیم را بی اعتبار ساخت، مفاهیم و ارزش های جدیدی را معنا بخشید.
مدافعان سلامت از این جنس مفاهیمی بود. کادر سلامت در مقابله با کرونا توانست بی آنکه عرصه و میدان را خالی کند، حافظ ِجانِ مردم باشد.
پزشکان و پرستاران و کادر درمانی و بهداشتی تا نیروهای خدماتی همه با همه به دل کرونا زدند تا اجازه ندهند آسیبی به مردم یرسد. در این مبارزه با کرونا همه به یک اندازه سهیم بودند و نمی توان سهمِ پزشک را بیش تر و پرستار را کم تر دانست.
جامعه نیز این را فهمید و مُدافعان سلامت به عنوان اقشار محبوب این روزهای کشور تبدیل شدند. به نظر اما هر اندازه این پرستاران مُدافع سلامت در جامعه قدر دانسته می شوند، در خانه خویش احترام نمی بینند ...
یکشنبه ۲۰ مهرماه جمعی از کادر درمان شرکت آوای سلامت ایرانیان شاغل در مراکز درمانی در راستای مُطالبه حقوق و مزایای مُعوقه و تعیین وضعیت استخدامی خود در سرسرای علوم پزشکی جندی شاپور اهواز تجمع کردند.
در روزهای که این نیروهای شرکتی به دل کرونا زدند، متاسفانه دولت و مسئولان دانشگاه علوم پزشکی اهواز حمایت شایسته ای از این کادر نکردند و سبب شده زندگی این مُدافعان سلامت با چالش روبرو شود.
هر چند ریشه اصلی این مشکلات مالی به بی عملی دولت در تزریق بودجه تخصیصی از سوی صندوق ملی توسعه برمی گردد. با وجود اینکه از سوی مقام معظم رهبری برای حمایت از کادر سلامت به وزارت بهداشت از صندوق مبلغ یک‌میلیارد یورو تخصیص دادند.
به گزارش تابناک خوزستان، مبلغی که از ابتدای سال با مخالفت بانک مرکزی به اندازه کافی تخصیص داده نشده است. «سعید نمکی» وزیر بهداشت دولت دوازدهم در نخستین اعتراض خود، در صفحه شخصی‌اش در فضای مجازی نوشت: «به لطف خدا و با جان‌فشانی همکارانم در مبارزه با کرونا از قدرتمندترین کشور‌ها جلو افتادیم، اما در مضیقه مالی و در مقایسه با آن‌ها که میلیارد‌ها دلار هزینه کردند، (همکارانم) با حال خراب می‌پرسند حداقل یک میلیارد یورو صندوق (ذخیره ارزی) چه شد؟ خبرش خراب‌تر کرد جراحت جدایی / چو خیال آب روشن که به تشنگان نمایی.»
نمکی در دفعات متعدد دولت را مورد خطاب خود قرار می‌دهد و از عدم پرداخت اعتبار تخصیص داده شده، گله‌مند می‌شود و در یادداشتی مورخ (۱۴ شهریور ۱۳۹۹) می نویسد: «ما در زیر بار سنگین پژمرده و مُچاله می‌شویم تا ایران شاداب و سرافراز در عرصه جهانی بدرخشد، ولی مغفول نماند که تخت‌هایمان کم تر، به دلیل تحریم‌ها تهیه دارو، تجهیزات و لوازم حفاظتی بسیار سخت‌تر، تعداد پزشک و پرستارمان هم از کشور انگلیس کم تر بود. فراموش نکنیم که دولت انگلیس فقط برای بخش سلامت بیش از ۲۲ میلیارد دلار هزینه کرد و ما پس از حدود ۷ ماه از یک میلیارد دلار تخصیصی کمتر از ۳۰ درصد را گرفته‌ایم.
یادمان نرود که پرستاران و پزشکان و کادر بهداشتی انگلیس علاوه بر دریافت پاداش قابل توجه، پایان ماه مُطالبه‌ای از دولت ندارند و من شرمسار کادر بهداشت و درمانی هستم که ماه‌هاست مطالبات شان معوق مانده است و باز هم کریمانه و عاشقانه خدمت می‌کنند.
اقتصاد کوچک نشد، ولی ما درآمد‌های اقتصادی بیمارستان‌های مان، توان جسمی و دریافتی نیروهای صدیق مان و آن چه باید می‌گرفتیم آب شد. بزرگان اقتصاد یادتان نرود که در این بلوا اگر نظام سلامت فرو ریخت، اگر تاب‌آوری خدمت‌گزاران این عرصه از دست رفت، اگر دارو و تجهیزات نبود اقتصادی برپا نخواهد ماند، پس دریابید اجزای نظام بی‌بدیل را که با این شیوه که می‌گذرد به یاد شعر حافظ افتادم که فرمود: یا رب مباد کس را مَخدوم بی‌عنایت»
در علوم پزشکی اهواز نیز متاسفانه عدالت در تخصیص ها رعایت نمی شود و نیروهای شرکتی به اندازه کافی مورد حمایت قرار نمی گیرند.
سوال اساسی این است چرا دانشگاه علوم پزشکی اهواز بین نیروها تبعیض قائل است و نیروهای شرکتی که بخشی از بار حوزه سلامت بر دوش آن ها است، نادیده گرفته می شوند؟
