۱) می گوییم ایرانی، ملتی ست عاطفی و نوع دوست. برای اثباتش هم شعر قاب شده ی بنی آدم سعدی علیه الرحمه را بر دیوار کوبیده و یا در پروفایل ها به نمایش می گذاریم و اینگونه خود را به زیور نداشته ی نوع دوستی آراسته می کنیم؛ دروغ و ریا. دو صفتی که افول فرهنگ ایرانی را رقم زده و سال هاست طبع مان با بن مایه داستان روباه و زاغ سرشته و بسیاری از ما آنچنان که می نماییم، نیستیم و عمل نمی کنیم.
۲) سال گذشته و درگیرودار گرانی ها، سازمان تعزیرات از ماجرای فردی پرده برداشت که چندین هزار تن برنج را به امید گرانی بیشتر، در انبارها انباشته و خود نیز به قصد رجم شیطان، راهی خانه ی خدا شده بود. رسانه ها تیتر زدند: محتکر بزرگ در مکه حاجی شد؛ گشودن بابِ ریا برای نیل به مقاصد و جا افتادن و باب شدن این تصوّر در جامعه که چون نیک بنگری همه تزویر می کنند.
۳) سرزمین اژدهای سرخ: مردمانی بر مدار منش راستی و روشِ سخت کوشی مدیرانش؛ عظمتِ ملتی که در هیاهوی ویروس کشنده قرن، فریاد نوع دوستی شان و دعوت یکدیگر به استقامت از بالکن خانه های شهر قرنطینه شده ووهان در هنگامه ی شب، جهانی شد و شکوه حاکمان شان را در ساخت ِ معجزه گون -از منظر ما- یک بیمارستان در ۱۰ روز به نمایش گذاشت؛ نمایشی کم نظیر از فرهنگ بالنده ی شرقی های آسیای دور با مردمانی نوع دوست و مقاوم که نمونه اش را پیش از این، در سریال های تلویزیونی دیده ایم.
۴) سندرم بی تفاوتی اجتماعی در ایران: الناس علی دین ملوکهم؛ از دروغ هاله نور معجزه هزاره ی سوم تا ناراستی سخن دولتمردی که می گفت من نیز صبح جمعه فهمیدم. از آقازاده های ینگه نشین تا موج پنهان کاری و اختلاس. پیدایش نسلی بی تفاوت و من دوست محصول ناخوشایند چنین سالوس و ریا در جامعه. خموشی نوع دوستی و رونق دلالی از رنج و درد مردم: کرور کرور کاسبانِ کرونا ، و در یک قلم، فروش ماسکی ساده به قیمتی چند برابر؛ نمایشی تلخ از افول یک ملت در هیاهوی ناخوانده ای به نام کرونا.
۵) از فریاد نوع دوستی مردم قرنطینه شده ی ووهان از بالکن ها و دعوت یکدیگر به صبر و استقامت تا تیغ بی رحمی کاسبان در شهرهای ایران. به کجا رسیده ایم که از رنج یکدیگر نیز کاسبی می کنیم. هر روز نوع دوستی کمرنگ و بی‌اعتمادی و بی تفاوتی ها گسترده‌تر شده است. بیش از آنکه از کرونا هراس داشته باشیم از افول جامعه ای باید در هراس بود که دروغ و ریا ریشه دوانده و مردمانش نیز به یکدیگر رحم نمی کنند. و این کشنده تر از ویروس کشنده ی قرن است و ملتی را از نفس خواهد انداخت.
