پس از مهاجرت تنها فوق تخصص ریه بومی به خارج کشور و از دست دادن یک دانشمند دوست داشتنی و با سواد تنها فوق تخصص ریه باقی مانده دانشگاه نیز همکاری خود را با این سیستم قطع و دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان در حال حاضر فوق تخصص ریه ندارد.
کد خبر: ۷۵۷۵۳۸
تاریخ انتشار: ۰۶ تير ۱۳۹۸ - ۰۰:۱۰ 27 June 2019

تابناک هرمزگان، حسن عباسی؛ می‌گویند پدر و مادر دوست دارند که همیشه بچه‌هایشان از خودشان موفق‌تر باشند. فکر نمی‌کنم هیچ‌گاه پدری و مادری از پیشرفت و تعالیِ فرزندش نگران و هراسناک شود حتی اگر فرزندش به مراتب از آنها بزرگتر و مشهورتر و پولدارتر شود.

مدیران موفق و تیز بین مانند پدر و مادر یک سازمان بوده ، پیشرفت ، تعالی کارمندان و اطرافیان خود را پیشرفت و تعالیِ خود و سازمانشان می‌دانند.

دافعه شدید مدیران در جذب و نگهداری نخبگان!

به عکس مدیران کارنابلد از بودن افراد باهوش و خوش فکر در سیستم خود هراسان و با گمان اینکه ممکن است روزی میز و صندلی و پست مدیریتی خود را از دست بدهند به چینش ناتوانان، چاپلوسان بله قربان‌گویان در اطراف خود اهتمام می‌ورزند.
متأسفانه یکی از دلایل عمده فرار مغزها و مهاجرت نخبه‌ها در کشورهای کمتر توسعه یافته همین چینش رابطه‌مند و نه ضابطه‌مدار به هنگام جذب نیرو و استخدام آنها در سیستم‌های دولتی و خصوصی می‌باشد.
ولی در کشورهای پیشرفته مدیران ارشد سعی در گماشتن افراد بزرگ به کارهای بزرگ برای پیشرفت کشور و آبادانی و رفاه بیشتر مردم‌شان هستند.
اگر مدیری عزت نفس داشته باشد، وطن و ملّت خود را دوست بدارد بهترینها و تواناترینها را به عنوان همکار بر می‌گزیند زیرا می‌داند، چه در آن جایگاه بماند و یا نماند نتیجه نهایی سربلندی ، آبادانی کشور ، رفاه و آسایش مردم کشورش است.
کشورهای توسعه یافته و پیشرو درها و آغوش‌های خود را برای پذیرش نُخبه‌ها و بکارگیری آنها و اعطای حقوق شهروندی به آنان از سایر کشورها در همین راستا گشوده‌اند و کشورهای کمتر توسعه یافته نیز در همین راستا به سنگ‌اندازی و سخت کردن شرایط برای دانشمندان و نخبه‌ها و تشویق آنها به مهاجرت و فرار می‌پردازند.
برای همین است که شبکه‌های تلویزیونی خارجی و رسانه‌های تبلیغاتی کشورهای استعمارگری چون آمریکا مرتباً تبلیغ می‌کنند که حاضرند به ادبا، شعرا، مدال‌آوران المپیک ، ورزشکاران ، نخبه ها ، دانشمندان موفّق و مشاغل خاص سریعاً حقوق شهروندی اعطا نمایند. از دست دادن یک نخبه و دانشمند در هر زمینه‌ای معادل بسته شدن یک چاه نفت یا تعطیلی یک کارخانه یا افت سطح علمی یک دانشگاه برای کشور آسیب و زیان به همراه دارد.
نخبگان و دانشمندان ما سرمایه‌های معنوی ما هستند که موجب پیشرفت کشور شده و در صورت از دست دادن آنها هم معنویّت ، رفاه ، پیشرفت علمی و صنعتی کشور دچار اختلال می‌گردد.
به عنوان مثال مدیریت سیستم بهداشت و درمان در استان مظلوم و عزیز خودمان هرمزگان را در نظر بگیریم. از سال 65 دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان تأسیس و در طی 32 سال گذشته نیروهای متخصّص و فوق تخصّص زیادی به عناوین مختلف جذب این سیستم شده تا اندازه‌ای که اگر مدیران دلسوز ، کشور دوست و مردم‌مداری به این سیستم در طی 32 سال گذشته حاکم بود امروزه دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان می‌توانست نه تنها در تمام رشته‌ها به پذیرش و تربیت دستیار که حتی به تربیت و آموزش فلوشیپ و فوق تخصّص بپردازد.
ولی مدیران مسئول در این سال‌ها بیشتر موجبات دلخوری ، دلسردی ، فرار نیروها چه بومی و چه غیربومی در سیستم دانشگاهی را فراهم و موجب مهاجرت و فرار پزشکان متخصص و فوق تخصص از استان شده که در نهایت موجب فقر بیشتر استان از نظر مادی و معنوی می‌گردد.
به عنوان نمونه پس از مهاجرت تنها فوق تخصص ریه بومی به خارج کشور و از دست دادن یک دانشمند دوست داشتنی و با سواد تنها فوق تخصص ریه باقی مانده دانشگاه نیز همکاری خود را با این سیستم قطع و دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان در حال حاضر فوق تخصص ریه ندارد.
تنها جراح فک و صورت بومی استان پس از اتمام دوره خدمات قانونی قطع همکاری با دانشگاه داشته و در سیستم دانشگاهی فعالیت نمی‌کند.
چندین فوق تخصص در رشته‌های گوارش ، خون و سرطان ، غدد و ... طی دو یا سه سال گذشته از سیستم دانشگاهی خارج و یا فقط در بخش خصوصی به کار مشغولند و یا از استان و کشور مهاجرت کرده‌اند.
پزشکان بومی موفق به جای جذب حداکثری در سیستم دفع حداکثری شده و حاضر به همکاری با سیستم نیستند. به مدیران ارشد دانشگاه در 32 سال گذشته نگاهی بیندازید چند تن از آنها با سهمیه مدیران همین استان محروم و شریف به خارج کشور اعزام و تخصص خود را گرفتند.
تعداد زیادی از این بزرگواران با «رانت مدیریتی» خود به توسعه و گسترش درمانگاه‌ها و کلینیکهای خصوصی شخصی در شهر پرداخته در تهرآن دارای سهام بیمارستانهای خصوصی شده ، در خارج کشور خانه خریده ، اقامت کشورهای دیگر را برای خود و خانواده‌اشان فراهم کرده‌اند ، ولی در دوره مدیریت هر کدام از این بزرگواران به تعداد انگشتان دست و پا نیروی متخصص و فوق تخصص از استان پَر داده شد.
کاش این بزرگواران همگام با خرید خانه ، ماشین و سهام بیمارستان خصوصی در تهرآن ، شیراز ، احداث کلینیک و دریافت حق شهروندی از کشورهای دیگر که البته حق‌شان بوده و به کسی هم مربوط نیست ، کمی هم به حقوق شهروندانشان توجه و مانع از مهاجرت بی‌وقفه نیروهای مورد نیاز استان شوند.
همه مردم مثل این عزیزان توانایی درمان و معالجه خود در پایتخت یا کشورهای دیگر را ندارند. بیائید برای جذب حداکثری نیروهای کآرآمد و نخبه از نیروی دافعه مدیریتی خود بکاهیم ، میز و صندلی برای کسی نمی‌ماند ولی نام نیک همیشه ماندگار است طوری عمل کنیم که به نیکی از ما یاد کنند به قول سعدی شیرازی: سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز / مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.
انتهای پیام/*

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار