کد خبر: ۳۶۶۹۱۳
تاریخ انتشار: ۰۶ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۲:۳۴ 25 January 2017
آزادی انتخاب مسکن و اقامتگاه از جمله حقوق اساسی ملت است که قانون اساسی بعنوان میثاق ملت آن را مورد تاکید قرار داده است و
این همان نکته ای است که فرخ مرادی مدیر عامل شرکت ساختمانی آذر پاد (کارگزار فروش 148 واحد مسکونی شیرین شهر) به آن توجه نداشته و به عدم وجود جذابیت کافی در واحدهای مسکونی آن به اصطلاح شهر، از منظری کاملا انتفاعی نگریسته است.

ایشان معترض شده که چرا جمعیت سه هزار نفری کارکنان کشت و صنعت جنوب استان حاضر به زندگی در شیرین شهر نیستند؟

بعبارتی چرا اقدام به خرید واحدهای تلمبار شده در انبارهای کارگزاری نمی شوند؟
ایشان اما به این نکته بدیهی توجه نکرده اند که ظرفیت نهایی این به اصطلاح شهر بالای یکصد هزار نفر است و در فرض اینکه نصف کارکنان مورد نظر به اجبار !! حاضر به زندگی در آنجا بشوند و مشکل چند کارگزار نیز به این دلیل هم حل بشود، تکلیف ظرفیت بسیار بالای باقیمانده چه می شود؟ با وضع موجود در آن بیابان شهر، آیا امکانی برای هدایت آزادانه سر ریز جمعیت اهواز وجود دارد؟

این چه منطقی است که عده ای می خواهند از شیوه اجبار شهروندان برای رونق کسب و کار خود استفاده کنند؟

جناب ایشان بجای بکارگیری این روشهای رانتی باید در جستجوی راههایی باشند که واقعا امکان زندگی در آن به اصطلاح شهر را فراهم کند.

نواقص ساختاری و عدم بهره مندی از حداقل های رفاهی، آموزشی و... همچنین کاستن از قیمت تمام شده از جمله مشکلاتی است که باید رفع شود تا در میان مخاطبان رغبت به وجود آید و نه چیز دیگر.

اتفاقا عدم تمایل کارکنان کشت و صنعت به زندگی در آنجا، دلیلی بر نبود شرایط لازم برای زندگی است که باعث می شود آنها رنج تردد را به جان بخرند تا حداقل خانواده آنها در اهواز و ... از حداقل امکانات برخوردار باشند.

بنابر چنین توقع های استدلال گونه و انتفاعی راه حلی برای خارج کردن بحران شیرین شهر نیست و مسئولان امر بجای روشهای گاز انبری، باید حل و فصل مشکلات فراوان آن شهر را در دستور کار خود قرار دهند.

منبع: تابناک
برچسب ها: شیرین شهر
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار