به گزارش خبرنگار قلم ماندگار، حسین عبدالعزیزی مدیر مسئول پایگاه خبری قلم ماندگار، فرزندآوری در کشور ما نسبت به چند دهه اخیر کاهش زیادی داشته است به گفته مصطفی امانی‌پورمدیرکل ثبت احوال خوزستان مجموع ولادت‌های ثبت شده در خوزستان در سال ۱۴۰۱، ۸۸ هزار و ۲۰۴ نفر بوده که نسبت به مدت مشابه سال ۱۴۰۰ این میزان ۹۱ هزار و ۲۰۴ نفر بوده و به عبارتی کاهش سه درصدی داشته ایم، همچنین استان خوزستان در سطح کشور هم در رتبه دوم قرار دارد. در واقع می توان گفت بسیاری از افراد آن را ناشی از مشکلات اقتصادی جامعه می‌دانند؛ هرچند نباید از نقش باورهای غلط هم به آسانی گذشت.
با اندکی تامل در قرآن کریم به خوبی می بینیم که در آیات قرآن تا احادیث و روایات اسلامی بر اهمیت فرزندآوری تاکید داشته اند که نشان می‌دهد از پایه‌های اصلی قدرتمندی، تولید ثروت و پیشرفت هر خانواده و جامعه‌ای، جمعیت است.
برای نمونه در آیه شریفه ۱۲ سوره نوح آمده است: «وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهاراً»
(و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغ هاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار دهد)
این آیه یکی از آیاتی است که مژده ای الهی را به قوم نوح از زبان آن حضرت بیان می کند. البته مژده هایی که مشروط به ایمان آن قوم و طلب مغفرت شان از خداوند بوده است و همان طور که می بینیم افزایش فرزندان نیز در کنار نعمت هایی دیگر به عنوان یکی از نعمت های الهی مورد اشاره قرار گرفته است.
به باور اغلب جامعه شناسان خانواده، فرزندآوری و فرزند داری در ایران و جهان آن قدر مهم است که قرن‌های طولانی، زنان با هویت فرزند داری در کنار خانه داری و شوهرداری، تعریف می‌شدند.
بنابراین، فرزند در خانواده ایرانی دارای اهمیت فوق العاده است و در فرهنگ ایرانی شاید شاخصی است برای محک خانواده؛ در نگاهی کلان، فرزند، به خصوص فرزندان ذکور، باعث زینت و آبروی خانواده، نماینده پدر و عصای دست او بوده اند؛ فرزندان از یک سو موجب تشخّص و هویت خانواده می‌شوند و از دیگر سو، وجود فرزند یا فرزندان، زمینه‌ای برای تداوم زندگی مشترک زوجین و سپری در برابر فروپاشی خانواده به شمار عبارتی می‌آیند. از این رو، هنوز هم در خانواده‌های معاصر ایرانی، ناباروری و نداشتن فرزند، عامل طلاق و نوعی سرشکستگی و عیبی بزرگ در میان خویشاوندان محسوب می‌شود.
البته ناگفته نماند وجود فرزندان در خانواده آثار و فواید جسمانی و روحی، روان شناختی فراوانی برای والدین به دنبال دارد. خانواده‌هایی که صاحب فرزند هستند، بیش از خانواده‌های بدون فرزند از زندگی لذت می‌برند و احساس خوشبختی بیشتری می‌کنند.
به گفته پروانه بندپی دبیر مرکز مطالعات راهبردی جمعیت کشور در سال ۱۴۰۰ یک میلیون و ۱۰۰ هزار تولد داشتیم و ۱۴۰۱ آمار از این هم کمتر شده و به ۸۹۳ هزار و ۷۸۶ تولد رسیده است. این آمار در یک دهه اخیر، حداقلِ تعداد تولدها در کل کشور بوده و یک رکورد حداقلی محسوب می‌شود و حقیقتا با این آمار شاهد وقوع بحران جمعیت هستیم.
مشکلات اقتصادی در کاهش رشد جمعیت را نمی‌توان نادیده گرفت، اما مسائل فرهنگی و اجتماعی نقش پررنگ تری در کاهش فرزند آوری دارند. حتی برخی از خانواده‌ها از ترس شماتت اطرافیان قید فرزند بیشتر را می‌زنند.
البته یکی از وظایف و تکالیف هر زوجی در طول زندگی مشترک، این است که نسلی خوب را به وجود بیاورند و تربیت کنند که لازمه و مقدمه آن فرزندآوری است.
از نگاهی دیگر به نظر می‌رسد؛ مسائل فرهنگی در حوزه فرزندآوری مهم است چراکه برخی از خانواده‌های ما از نظر اقتصادی مشکلی ندارند، اما از نظر فرهنگی علاقه‌ای به فرزندآوری ندارند؛ و براساس پیش بینی کارشناسان متاسفانه در حال حاضر و در چند قرن آینده بستگان نزدیک خانواده ی ایرانی وجود نخواهند داشت.همچنین نباید از این نکته غافل شد؛ آفت فرهنگ غربی در بحث کاهش جمعیت بسیار موثر است و ما نیازمند فرهنگ سازی در کنار مشوق‌های فرزندآوری هستیم.
حقیقتا نیاز به یک فرهنگ سازی در زمینه روند خلقت الهی و لزوم رشد جمعیت داریم که یکی از راه‌های ترغیب زوجین برای فرزندآوری اصلاح باور‌ها و فرهنگ سازی متناسب در این زمینه است؛ بنابراین ما باید ابتدا ضرورت فرزندآوری و ابعاد مختلف آن را قبل و بعد از اینکه زوجین که می‌خواهند تشکیل زندگی بدهند نهادینه کنیم.
